Op woensdagavond 11-09-2013 kon men een vervolg zien op een eerdere uitzending over ‘vechtscheiding’ in het programma ‘Debat op 2’.
Het geschetste beeld
Duidelijk werd er een beeld geschetst wat BJZ en Raad voor de Kinderbescherming graag willen neerzetten: vechtscheidingen is de schuld van ouders en BJZ en rechters doen er alles aan om ‘in het belang van het kind’ te handelen. Om dat beeld te onderstrepen werden zowel de ex-kinderrechter nu Eerste Kamerlid voor de SP) mw. mr. Quik-Schuit als de ex-voorzitter (nu vice-voorzitter) van Jeugdzorg Nederland, dhr. Jan Dirk Sprokkenreef in beeld gebracht. Beiden stelden in feite dat een van de ouders zijn kind maar moest ‘vergeten’ en beseffen dat die als ouder niet meer mee zou tellen, zijn kinderen niet te zien krijgt enz. enz.. Dit zou die ouder moeten doen ‘in het belang van de kinderen’. Dat dit gewoonweg onmenselijk zwaar is en zelfs een dier het niet zou accepteren (probeer maar eens een leeuw zijn of haar jongen af te nemen!) daar werd volledig overheen gewalst. Ook dient een kind juist te weten dat BEIDE ouders van hem/haar houden en als een ouder afhaakt krijgt vooral een jong kind een geheel negatief beeld over die afwezige ouder.
Ouders kwamen nauwelijks aan het woord en zeker niet de ouders die de rol van BJZ bij het ontstaan van vechtscheidingen wilden illustreren.
Het begin van een ‘vechtscheiding’
U heeft een relatie, werkt aan uw toekomst en u begint aan een gezin met kinderen. De zorg voor de kinderen + werk valt zwaar en een van uw beiden gaat minder werken om de kinderen meer zorg te kunnen geven.
Helaas treden er problemen op. Een van u, meestal de vrouw, begint een echtscheiding. Op advies van het Bureau voor Rechtshulp (let wel: dit stond in een folder van BvRh Midden-Limburg in de jaren 90!) neemt moeder haar kinderen mee, vertrekt en zoekt een advocaat. De vrouw vlucht (soms) met kinderen naar een onbekend en soms door de overheid gesubsidieerd verblijf. Na een week of 4 komt de eerste rechtszitting.
De Rechter
De zitting gaat meestal over ‘voorlopige voorzieningen’ met de ‘voorlopige’ toewijzing van de kinderen. De kinderen worden in 94 % van de zaken toegewezen aan de moeder, ‘omdat moeder de meeste zorg heeft gegeven’. Deze bewering wordt zonder enig onderzoek gedaan, de bewering van de (advocaat van) moeder is gewoonweg genoeg. De (vaak ex-zorg) vader wordt afgescheept met een omgang van 1 weekend per 3 weken of minder, tevens presteren rechters en Raad het om de vader zwart af te schilderen door te stellen: ‘vader is het niet eens met de zorg door moeder’ of iets dergelijks vader-vernederends. Het argument voor een zeer karige omgangsregeling met vader is meestal ‘omdat de kinderen nu zo ver weg wonen’. Het feit dat moeder de kinderen heeft weggerukt uit de vertrouwde omgeving en weg van school, vrienden enz enz. wordt gewoonweg overheen gewalst. Protesteert vader hier tegen dan komt er soms een ‘onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming’ en enige maanden later nog een rechtszitting.
Rechtszitting 2
Het raadsrapport is meestal een bevestiging van al hetgeen (de advocaat van) moeder heeft ingebracht. Dit zonder enige waarheidsvinding. Als de kinderen weggerukt zijn uit hun vertrouwde omgeving, dan wordt dit door de Raad goed gepraat met ‘de kinderen zijn nu gewend aan hun nieuwe omgeving en hebben hun rust gevonden. Het is niet in het belang van de kinderen om verandering te brengen in de hervonden veiligheid.’ De kinderen komen écht niet meer terug naar de omgeving van vader waar ze weg gehaald zijn. Vader krijgt vaak een nog mindere omgang met zijn kinderen dan dat ene weekend per 3 weken, ‘omdat ouders in felle strijd verwikkeld zijn’ stelt de Raad dan. Ook wordt meestal in een adem geadviseerd om moeder het alleenhoofdig gezag te geven ‘omdat ouders niet op een lijn zitten’ en ‘omwille van het feit dat ouders zo ver uit elkaar wonen’ en andere verzonnen argumenten om kinderen te ontvaderen.
De rechtszittingen voorbij….
Dan gaat het er nog voor ouders om de door de Raad en Rechter vastgestelde omgangsregeling na te komen. Op deze uitvoering is geen enkel toezicht. Binnen één jaar tijd komt er dan ook een einde aan het contact met hun vader: ca. 30.000 kinderen zijn jaarlijks betrokken bij scheidingen, 12.000 van hen zien na 1 jaar hun vader geheel niet meer. (getallen: CBS)
Terug naar de rechter
Vaders die het er niet mee eens zijn dat hun kind in feite als wapen gebruikt wordt gaan soms opnieuw naar rechters om hun omgangsrecht te handhaven. De rechter constateert: ‘er is strijd tussen de ouders’ en adviseert daarom een Onder Toezicht Stelling (OTS). BJZ wordt ingeschakeld en er komt een ‘gezinsvoogd’. Ook ziet men vaak dat indien moeder de omgangsregeling keer op keer neerlegt en daarmee rechterlijke beslissingen naast haar neerlegt, dat dit niet bestraft wordt maar gewoonweg beloond met de standaardzin: ‘omgang tussen vader en kinderen roept spanningen op bij het gezin van moeder en is hierdoor dan ook niet in het belang van de kinderen’… Zo wordt ook weigering van een ex-partner om tot een ‘ouderschapsplan’ te komen, beloond met ‘einde alle omgang vader-kinderen + het ‘alleenhoofdig ouderlijk gezag’… een kwestie van volhouden dus voor kwaadwillende moeders.
BJZ
De gezinsvoogd, aangesteld in verband met de omgangsperikelen en om de omgang vader-kind te waarborgen, gaat aan het werk. U wordt gevraagd om een formulier te ondertekenen (meestal laat men u een handtekening zetten op een blanco papier en men voegt die handtekening toe aan allerlei brieven) om informatie op te vragen bij medici, school, consultatiebureau en overal waar u maar een dossier kan hebben. Er komt, officieel binnen 6 weken, een ‘Plan van Aanpak’ waarbij u allerlei zorgen vindt die niemand ooit gezien heeft en vooral het gegeven dat de kinderen ‘klem zitten’ en de omgang met vader ‘begeleid’ moet worden. De OTS blijkt alleen vader te betreffen en niet de kinderen of moeder. De ‘omgang’ met vader wordt terug gebracht tot 1 uur per 3 weken (of minder), onder stringent toezicht….Vader wordt tot wanhoop gedreven met zijn eigen kinderen als wapen. Van enig contact tussen verdere familie van vaders kant is al helemaal geen sprake.
Het kan nog erger, ook kan een uit huis plaatsing volgen wegens de ‘strijd der ouders’ en het gevolg dat beide ouders 1 uur per maand en soms zelfs 1 uur per 3 maanden te zien krijgen omwille van de ‘hechting aan het pleeggezin’.
Tot zo ver dit, veelvuldig voorkomend, praktijkvoorbeeld.
Wat er mis ging
Vele vragen zullen opkomen. Hierbij ook een paar antwoorden en suggesties om zaken beter te regelen.
– Waarom wordt er totaal niet uitgegaan van het eenvoudige gegeven en ‘belang van het kind’, dat een kind gewoonweg TWEE OUDERS heeft en het kind absoluut niet wil scheiden van zijn ouders?
– Waarom werden beide ouders ongelijk behandeld? Wat de moeder zegt is in de regel waar, zelfs bij klachtencommissies van de RvdK wordt gesteld: ‘moeder heeft de meest relevante informatie over het kind, daarom hebben wij moeder gevraagd’ en moeders liegen dan ook nooit… Wat vaders zeggen doet er niet toe, en waag het zeker niet om als vader iets negatiefs over moeder te zeggen! (En zélf doet de RvdK NIET aan ‘waarheidsvinding’!)
– Waarom doen rechters geheel niet aan waarheidsvinding?
– Zien rechters niet dat door toewijzing van kinderen aan één ouder, dat die ouder het kind gewoonweg als wapen tegen de andere ouder kan gaan gebruiken en gaan marchanderen met het contact vader-kind alsof het kind bij de ‘boedelscheiding’ hoort!
– Lezen rechters geen wetenschappelijke literatuur? Ik doel hier op de vele onderzoeken die uitwijzen dat kinderen die bij vaders opgroeien het juist BETER vergaat: minder ‘ziekten’ als ADHD (een volledig verzonnen ziekte, zie hier een artikel over Leon Eisenberg, de bedenker van ADHD: hij bekende dat het een volledig verzinsel was!), minder armoede bij vaders en uiteindelijk ook betere schoolopleiding.
Toen die onderzoeken in de media kwamen werden die afgedaan met ‘ja, dat komt omdat die vaders die wel willen zorgen het extra goed willen doen’ en ‘dat er maar weinig vaders zijn die willen zorgen’, alsof die ca. 10.000 vaders die er jaarlijks bijkomen die hun kinderen geheel niet meer te zien krijgen NIET WILLEN zorgen….
Wetgeving
Het is, ondanks de inzet van vele stichtingen en verenigingen als ‘St. Dwaze vaders’, ‘St. Vaders voor Vaders’, ‘St. Kind en omgang’, ‘SOS-papa’, ‘St. Minderjarigen Noord-Nederland’, ‘St. KOG’ en vele anderen nimmer gelukt de wetgever regels te laten maken waarbij het contact van een kind met beide ouders gegarandeerd bleef. Ik heb een voorstel, waarbij enige al jaren gangbare uitgangspunten omgedraaid worden: in plaats van één ouder te belonen voor het dwarsbomen van omgangsregelingen tussen kind en ouder (hetgeen al jaren gebeurt: de beloning is ‘ontzetting gezag van andere ouder’, ‘einde omgangsregeling met vader’, moeder kan haar eigen gang gaan + de alimentatie blijft binnen komen….), de ouder die een dergelijk gedrag vertoont bestraffen door ultiem voor deze ouder het gezag te ontnemen!
Uitgaande van het gegeven dat ieder kind TWEE ouders heeft en beide ouders gewoonweg, in het belang van hun kind(eren) moeten zorgen en de zorg ook inkomen betreft, zou het redelijk zijn om alle taken te verdelen: de ‘geld zorg’ en de ‘dagelijkse zorg’. Hiervoor lijken mij a. een mentaliteitsverandering noodzakelijk en b. een wetswijziging.
Ik doe het volgende voorstel:
Draai de zaak om en ga uit van een ZORGPLICHT voor BEIDE OUDERS (kinderen heb je toch samen? Een kind vraagt toch niet om uiteengaan van zijn ouders, maar heeft behoefte aan beiden?) en maak een kleine wetswijziging:
Voor het Burgerlijk Wetboek:
‘Bij geboorte van een kind krijgen beide biologische ouders van rechtswege het ouderlijk gezag en de plicht tot verzorging van het kind, waarbij iedere ouder voor 50% van de tijd deze op zich neemt, ongeacht de status van de relatie tussen de ouders.’
Voor het Wetboek van Strafrecht:
‘Bij onttrekking van een kind aan de zorgtaak van een ouder staat een straf van (strafmaat) en ontzetting van het ouderlijk gezag’.
Uiteraard dient de strafbaarheid van de valse geboorteakte met ‘vader onbekend’ gehandhaafd te worden! Menig moeder vult vaak klakkeloos in ‘vader onbekend’ en de gemeenteambtenaar maakt valse akte op…ongestraft tot op heden! Het is naar onze mening niet in het belang van een kind dat het van de status van de relatie tussen ouders afhangt in hoeverre dat kind zijn ouders en hun familie mag kennen.
Over een en ander schreef ik een klein stukje, dat meteen ook een eind zou maken aan iedere alimentatiestrijd!
Bovenstaande maakt aan alle gemarchandeer over kinderen een einde: je zal wel uitkijken als ouder als je wangedrag bestraft zou worden met het alleenhoofdig gezag voor de andere ouder!
Het belang van het kind? BEIDE OUDERS!
Zonder helderziend te zijn voorspel ik dat deze wetswijziging of er een van overeenkomstige inhoud, er nooit zal komen om meerdere redenen:
– Hoeveel geld wordt er verdiend door advocaten, rechters enz. wegens al die procedures om omgangsregeling/ hoofdverblijf en alimentatie.
– Vrouwen zullen wel altijd alimentatie blijven eisen.
– Hoeveel werkgelegenheid is het voor BJZ-medewerkers, pleegzorgwerkers enz. zo lang men maar door kan gaan met UHP wegens ‘strijd der ouders’?
– Hoeveel psychiaters, psychologen, leerkrachten speciaal onderwijs hebben nu niet een goede inkomen dank zij de ‘schade door vechtscheiding’ en de daardoor beschadigde kinderen?
– Er zullen altijd wel bezwaren opgeworpen worden voor de regel dat ouders omwille van hun kinderen binnen redelijke afstand van elkaar moeten blijven wonen na uiteengaan: men kan immers niet iedere paar dagen een kind wegrukken en een kind zou dan nergens vaste vrienden / verenigingen enz. kunnen hebben als ouders meer dan bijvoorbeeld 10 km uit elkaar gaan wonen. Ouders kiezen, zo leert de praktijk, eerder voor een eigen ‘nieuw leven’ vaak afhankelijk van nieuwe relaties. Merkwaardig is dat, toevallig ook op 11-9-2013 een discussiedag was over kinderen in echtscheiding waar kinderen aan het woord kwamen en wat was het meest gehoorde, aldus het jeugdjournaal: ‘ouders in de buurt van elkaar blijven wonen, anders voel jij je als kind nergens thuis….’!
De rol van BJZ
Komt BJZ in beeld bij een ‘vechtscheiding’ dan volgt gewoonweg een aaneenschakeling van gewoonweg amateurisme en uitermate ondeskundig handelen. Voor ik weer allerlei klachten krijg zal ik mij motiveren.
Een ieder weet dat een kind van nature loyaal is aan beide ouders en met beiden een band wil hebben. Dit is bij een ieder bekend, behalve bij de BJZ en RvdK-medewerkers: die zien nog altijd het liefst een der ouders, meestal de vader, volledig uit het leven van kinderen verdwijnen. Zo is mij een indicatiebesluit bekend uit ca. 1999 van (nu)BJZ- Gelderland over kinderen van toen 15 en 16 jaar met daarin de enige doelstelling van de OTS: ‘Vader uit de geest van de kinderen halen’. Middelen daartoe zijn onder andere moeder valse aangiften tegen vader laten doen en die samen met de gezinsvoogd aan kinderen laten lezen en dan vader bestempelen als ‘crimineel’. Uiteraard zijn die aangiften zelfs direct geseponeerd, maar dat is nooit aan de kinderen verteld. De (ex-zorg)vader (moeder werkte en reisde de hele wereld rond, vader zorgde 8 jaar volledig voor zijn kinderen) heeft zijn kinderen dan ook al 14 jaar niet meer gezien…..
Het is juist van het grootste belang dat ouders na uiteengaan van hun relatie elkaar als ouder blijven respecteren en hun persoonlijke verschillen buiten hun kinderen laten.
Professioneel:
– Uitgaan van de wetenschap en er alles aan doen om de band met beide ouders te behouden.
– Ouders leren om hun rol elkaar als ouders te blijven respecteren, desnoods door het aanbieden van ouder-na-scheiding cursusen en dergelijke. Hierbij uitgaande van de wetenschap zoals in het proefschrift van dr. J.H.C. van Schooten ( nov. 1995 /schreef een handelseditie van zijn proefschrift met een ‘handleiding ouderschap na scheiding’) en het proefschrift van mw. dr. J. Doornenbal ‘Ouderschap als onderneming’ (16-02-1996).
– Het risico op een ouder-verstotingssyndroom’ (PAS) bij het depriveren van het contact ouder-kind en ondertussen een kind hersenspoelen dan wel op subtiele wijze (‘over vader wordt niet gesproken’… kind krijgt het beeld dat vader DUS slecht is!) laten weten dat vader in feite niet bestaat of dat je daar beter weg kan blijven, is bij BJZ /RvdK volledig onbekend, ondanks alle publicaties van o.a. prof. R. Gardner.
Gezien het gemiddeld handelen van zowel BJZ als RvdK lijkt het alsof alle wetenschap omtrent kinderen bij BJZ onbekend is.
Amateuristisch:
– De gemakkelijkste weg kiezen en hetzij de omgang met een der ouders te verbieden dan wel het kind beide ouders ontnemen door UHP en dan beide ouders een ‘begeleide omgangsregeling’ van bijvoorbeeld 1 uur per maand onder toezicht. Waarom dit gewoonweg amateuristisch en zelfs kind beschadigend is: het kind krijgt het beeld van ‘mijn ouders zijn slecht’ en ‘er moet altijd iemand bij mijn ouders zijn, omdat die gevaarlijk voor mij zijn’. Het kind wordt bovendien ieder normaal gezinsleven of omgang met zowel ouders als de opa’s en oma’s en verdere familie ontnomen.
– Bij conflicten tussen ouders kinderen UHP en dan bewust kinderen vervreemden van ouders middels op adoptie gerichte pleegouders. Hierbij vooral de eerste weken ieder contact met de echte ouders verbieden, zodat het kind ‘hecht aan het pleeggezin . Dit is bovendien volledig in strijd met de wettelijke opdracht van BJZ in art. BW 1:257 (alles doen om de zorgen weg te nemen die tot de maatregel hebben geleid… het gezin zo snel mogelijk herstellen…)
– Bij de ‘begeleide bezoeken’ van kinderen zorgen sommige BJZ er voor dat ouders het eerst moeten weg gaan: zo krijgen kinderen in ieder geval het idee dat hun ouders hun niet meer willen hebben, want: ‘de ouders gaan toch weg?
– BJZ steunen het gedrag van pleegouders door cadeautjes van ouders te verbieden, alles want van ouders komt wordt weggegooid en vooral geen foto’s van de echte ouders… zo kunnen pleegkinderen ingepeperd met: ‘alles wat van mijn ouders komt is slecht’…’
– Als ouders niet correct met elkaar omgaan een der ouders gewoonweg steunen in het moddergooien en de andere ouder buiten spel zetten.
– Het kind inzetten als wapen van een der ouders door het kind als speelbal te laten gebruiken.
Het is toch jammer dat dhr. Sprokkereef niet een werkelijk beeld gaf over hoe BJZ handelt in ‘vechtscheidingen’: als er nog geen gevecht is, zal BJZ wel zorgen dat het er komt, dit in samenwerking met rechters…
Financiën
BJZ krijgt en forse subsidie voor OTS (ca. 7600 €/kind/jaar voor OTS, nog wat meer voor UHP), pleegzorg krijgt minstens 4000 €/jaar voor de ‘pleegzorg-begeleiding’, pleeggezinnen krijgen ca. 600 €/kind/maand voor de verzorgingskosten, als een kind ‘in huis geplaatst’ wordt in een ‘gezinshuis’ is dat 36000 € per kind per jaar.
Als BJZ ‘professioneel’ zou werken zoals hier boven omschreven, krijgt BJZ daar NIETS voor: ouder-cursusen niets, ouder-begeleiding en al helemaal niets voor een ‘mediation’ om ouders te leren elkaar te respecteren in hun rol als ouder na scheiding….
Hier komt de vraag op: zou het geldelijk belang voor de jeugdzorg-industrie prevaleren boven het welzijn voor kinderen en een gelukkig gezinsleven? Merkwaardig is dat pleegouders alle mogelijke vormen van begeleiding krijgen om kinderen in een pleeggezin te laten ‘ingroeien’ en ouders na UHP geen enkele hulp krijgen om hun kinderen weer thuis te krijgen, dit in tegenstelling tot de wettelijke verplichting voor BJZ in art. BW 1:257 (zie het stukje ‘meer bezuinigen‘ waar het hele artikel is besproken!).
En de echte ouders? Die moeten maar accepteren en leren ‘ouder op afstand’ te zijn, hetgeen zeggen wil, dat je het normaal moet vinden dat jij je kinderen gewoonweg kwijt bent en de kinderen worden uitgeleverd aan het misbruik en mishandeling die er binnen ‘jeugdzorg’ plaatsvindt. Zie dit artikel + het rapport Samson, waar de ergste zaken uit weggelaten zijn, ‘omdat anders BJZ er zo slecht van af zou komen’!
O ja, en als er een ouder tot een fatale wanhoopsdaad komt door gewoonweg het ontnemen van zijn kinderen door jeugdzorg/rechters, dan zal BJZ in de pers verklaren dat zij geen mededelingen doen en vooral het beeld willen laten doorkomen in de pers dat de ouders ‘psychisch gestoord’ zijn…. Iedere ouder die zijn kind ooit als wapen tegen zich heeft gehad en jaren zijn kind(eren) niet gezien heeft ‘dank jeugdzorg/rechters’, weet hoe dat gemis ouders SLOOPT, in alle opzichten: psychisch, maatschappelijk , financieel en bovenal als ouder voor je kind(eren)…
(O ja: vaders moeten wel blijven BETALEN, ondanks alle emancipatie!)
Gezien de beperktheid van deze blog stop ik hier even, maar hoop hiermede bijgedragen te hebben tot het ‘Debat over Vechtscheiding’. Er komt o.a. een vervolg in een Zembla rapportage over enkele weken.
Ceterum censeo BJZ esse delendam (naar Cato Maior)
Nico Mul
meldpuntjeugdzorg@gmail.com
Het doel van mediation is helder: samen werken aan een oplossing
